Andrea Bunod maakt deel uit van Everyday Women - en in een serie tijdens deze zomer, geven we het woord aan de 24-jarige Parisienne voor inzichten in de stad van licht en liefde, en een eerlijke kijk op het zijn van een jonge, plus-size vrouw.

Ik ben Andrea, een vierentwintigjarige Franse verpleegster die iets meer dan een jaar geleden naar Parijs verhuisde. Ik beschrijf mezelf als een eeuwige ontdekkingsreiziger, een liefhebber van eten en kunst, dus die aspecten van mezelf komen natuurlijk terug in mijn schrijven. Ik ben ook wat de maatschappij een plus-size vrouw noemt.

Ik heb het gevoel dat het tijd is voor vrouwen van overal, elke vorm, elke gemoedstoestand, elke levensfase om hun innerlijke kracht te omarmen.

Er zijn veel eenvoudige dingen die je kunnen helpen je elke dag een beetje zelfverzekerder te voelen. Het kan wild dansen in je woonkamer zijn, het dragen van die lippenstift die die je altijd al wilde proberen, mensen vertellen dat je van ze houdt of zelfs een lekkere maaltijd voor jezelf maken terwijl je naar een geweldige film kijkt.

Ondanks deze dingen wil ik het hebben over de hele reis van het leven die samengaat met het krijgen van zelfvertrouwen. In deze blogpost zal ik in een paar stapjes proberen uit te leggen welke factoren mij hebben geholpen om te beginnen aan wat ik mijn "reis naar zelfvertrouwen" noem.

Als lange tiener met een extra maatje meer opgroeien is niet altijd gemakkelijk geweest. Maar in de loop der jaren heb ik de manier gevonden om er mijn grootste kracht van te maken.

Een dorps-Frans in geleende veren

In het zuiden van Frankrijk, in een middelgrote stad, ben ik opgegroeid. Ik voelde me als tiener altijd al een beetje anders, maar ik wist toen niet hoe ik dat gevoel van anders-zijn kon gebruiken als een kracht. Ik was altijd groter en breder dan al mijn vrienden en viel altijd op in een menigte.

In mijn jonge jaren was het moeilijk om met die blikken, zelfs indringende blikken, om te gaan. Er waren sommige plaatsen, zoals sommige kledingwinkels, waar ik het gevoel had dat ik er niet thuishoorde. De meeste tienerwinkels waar ik kwam hadden nooit mijn maat (lengte of taille), dus als jonge tiener moest ik naar de vrouwenafdeling.

Op 13-14-jarige leeftijd kleedde ik me al als jonge vrouw. Het was een goed excuus voor mij om de kleren van mijn moeder te stelen. Ik geloof dat dit de eerste stap was naar mijn zelfvertrouwen. Door me in die volwassen kleren te kleden, voelde ik me belangrijk en volwassen. Ik werd ouder gezien dan mijn leeftijd en begon me ook zo te voelen, en dat heeft me echt geholpen.

Mijn kleren spreken als het ware voor mij, zonder woorden, maar door de emoties en energie die ze overbrengen. Ik draag alleen kleding waarin ik me zelfverzekerd en mooi voel. Zelfverzekerd zijn in mijn kleding is een belangrijke sleutel.

Het verpleegster-syndroom

Gedurende mijn pubertijd had ik altijd de status van de "moeder" in mijn vriendengroep. Ik was degene die in elke situatie voor anderen zorgde. Het vertrouwen dat mijn vrienden in mij stelden, maakte dat ik de hele nacht kon bellen om te praten en je gerust te stellen. Het vertrouwen dat mijn vrienden in mij stelden was een van de dingen die mij al vroeg zelfverzekerd maakten, omdat ik wist dat ik sterk genoeg was zodat mensen op mij konden vertrouwen.

Als verpleegkundestudent moest ik voor anderen zorgen. Maar de mensen vertrouwden op mij voor mijn professionele vaardigheden. Door de inspanning die ik in mijn studie stak en de persoonlijke voordelen die ik ervan ondervond, voelde ik me elke dag zelfverzekerder. Toen ik afstudeerde als verpleegster, groeide mijn zelfvertrouwen nog meer omdat ik deel kon uitmaken van een team en voor onze patiënten kon zorgen.

Verpleegster zijn is belangrijk voor me - ik wilde dit werk al doen sinds ik 13 jaar oud was. En ondanks de problemen van mijn werk, verbaast het me elke dag dat ik op veel verschillende terreinen kan werken. Op dit moment werk ik op een psychiatrische afdeling voor vrouwen, ik weet echter dat ik ook zou kunnen werken in ziekenhuizen, scholen, kleuterscholen, bedrijven, enz. De diversiteit van deze job geeft me het vertrouwen dat ik over vaardigheden beschik die op verschillende terreinen gebruikt kunnen worden.

De kracht van het onbekende

De laatste factor waar ik het over wil hebben, is dingen doen waarvan je niet wist dat je ze zou kunnen doen. Doelen bereiken waarvan je dacht dat ze onhaalbaar waren, is een magische manier om je zelfvertrouwen op te bouwen. Onlangs heb ik dingen gedaan waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze ooit zou kunnen doen - gewoon omdat ik niet besefte hoe sterk ik was.

Ten eerste verhuisde ik een paar jaar geleden naar een nieuwe omgeving: de prachtige stad Parijs. Ik verliet mijn rustige Zuid-Franse stad voor de Franse hoofdstad. Verhuizen naar de stad was een enorme beslissing voor mij en ik moest behoorlijk op mezelf vertrouwen om dit te kunnen bereiken. Maar het was een van de beste beslissingen die ik ooit heb genomen.

Ten tweede heb ik deelgenomen aan een geweldig evenement van het merk Zizzi. Ik ben door het team uitgenodigd met vijf andere prachtige en moedige vrouwen om fotoshoots en interviews te doen om de schoonheid en authenticiteit van "Everyday Women" te promoten. Ik voelde me zo vereerd om aan dit evenement deel te nemen. Ik moest Frankrijk verlaten voor Denemarken om deel te nemen aan een evenement met andere vrouwen en culturen. Ik kon me bang of angstig hebben gevoeld, maar ik zag dit als een ongelooflijke kans en een avontuur, dus ik ging er gewoon voor.

Ik had gelijk toen ik op dit avontuur op mezelf vertrouwde, want sindsdien voel ik me veel zelfverzekerder en moediger.

De just do it-mentaliteit

Tenslotte geloof ik dat elke dag jezelf leren kennen, gesteund worden door mensen van wie je houdt, een job kunnen doen die je inspireert, en doelen bereiken waarvan je dacht dat ze onbereikbaar waren met kleren aan die je moedig en top laten voelen, de belangrijkste elementen en stappen zijn die me in staat stelden om mijn "reis van zelfvertrouwen" te beginnen en op te bouwen.